Welkom op mijn blog
Rit 15 – Saint-Jean-Pied-de-Port naar Zubiri
(55 km – 1115 hoogtemeters – 1402 km totaal)
Goed geslapen vannacht, maar bij het opstaan rond 7u30 zag ik meteen dat het geen zonovergoten dag zou worden.
De bergen waren gehuld in dikke regenwolken, en de voorspellingen waren allesbehalve rooskleurig.
Een blik op de buienradar bracht geen hoop: elke vijf minuten veranderde het beeld – en steeds in negatieve zin.
Er zat dus maar één ding op: alles inpakken, regenpak aan, en vertrekken.
Zonder handschoenen dit keer – als die nat worden, worden ze er alleen maar vervelender op.
Van al mijn fietskledij ben ik erg tevreden, behalve mijn schoenen.
Ze zouden waterdicht zijn, maar amai... natte voeten gegarandeerd vandaag.
Het stadje Saint-Jean, dat gisteren nog bruiste van leven, leek nu verlaten.
Van bij de start ging het meteen bergop – logisch, want vandaag stond de oversteek van de Pyreneeën op het programma.
Geen andere fietsers of pelgrims te zien. Alleen: regen. En nog meer regen.
In wielertermen zou José De Cauwer het een loper noemen.
Ik noem het eerder een stoemper – stevig duwen geblazen.
Na 24 km was mijn eerste batterij al leeg, hoewel ik meestal op stand 2 van 4 reed.
De klim vroeg duidelijk veel van de motor. Dus snel batterij twee erin en verder.
Plots, voor ik het goed en wel besefte, stond ik op de top van de pas – en in Spanje.
Een mooie beloning, al kreeg ik als extraatje ook nog een verse regenbui cadeau.
Ik reed even later door Roncesvalles, het startpunt voor veel stappers op de Camino Francés.
Het was er rustig, de meeste wandelaars waren blijkbaar al vertrokken.
Boven op een volgende bergtop hield ik even halt bij een kraampje.
Bestelde een koffie Americano en nam plaats op een krukje.
Even later kwamen er twee pelgrims te voet bij me zitten: een vrouw uit Brazilië en een jonge man uit New York.
Ze wandelden allebei alleen, net als ik vandaag op de fiets.
Na de koffie weer de fiets op.
De weg liep naar beneden, met mooie haarspeldbochten.
Tot ik plots moest stoppen – aan de overkant van de weg was een adembenemend uitzicht, met eindelijk... zon!
Snel twee foto's genomen – want je weet het ondertussen al:
Even later regen. Weer.
Gelukkig reed ik toen net Zubiri binnen.
Mijn overnachting had ik gisteren al omgeboekt. De locatie was vlot te vinden, maar... het was nog maar 12u30 en er was niemand aanwezig. Alleen een telefoonnummer aan de deur.
Op Booking.com had ik al gelezen dat de uitbaters enkel Spaans spreken.
Gelukkig is er Maggy – een goede vriendin die al jaren in Spanje woont en de taal perfect beheerst.
Ik belde haar op, en zij belde de eigenaar, die binnen de minuut arriveerde.
Maggy, dankjewel nog eens!
De vriendelijke man regelde alles meteen: kamer in orde, betaling geregeld én ik kreeg de optie voor een ontbijt om 7u30, voor 6 euro. Die nam ik dankbaar aan.
Het logement telt vijf kamers, en vandaag zijn ze allemaal volzet met pelgrims.
Naast mij zijn er een Braziliaanse man, een vrouw uit Australië, en een Amerikaans koppel.
Een mooie mix – allemaal onderweg naar hetzelfde doel, elk op hun eigen manier.
Rit 15 ✔️ – Spanje binnen, Pyreneeën over.
Morgen wordt het – als we Frank mogen geloven – “weer met beter weer.” ☀️
Tot dan – op weg naar Estella!
-
Reacties mogelijk gemaakt door CComment