Welkom op mijn blog
Rit 14 – Sorde-l’Abbaye naar Saint-Jean-Pied-de-Port
(66 km – 823 hoogtemeters – 1347 km totaal)
Vannacht goed geslapen, al blijven de muggen me maar lastigvallen – ik ben het aantal beten intussen kwijt.
Om 8 uur een lekker ontbijt met alles erop en eraan, en alle tijd om rustig te vertrekken.
Vandaag stond er een kortere rit van 66 km op de planning, bewust zo ingepland als recuperatiedag.
Want morgen... wacht de grote oversteek naar Spanje, met meer dan 1200 hoogtemeters.
Toen ik vanmorgen het dorpje uitreed, kwam de zon al voorzichtig piepen, ondanks de voorspelde regen.
Misschien was het Sint-Jacobus die meefietste op mijn schouder en me wat zonlicht schonk.
Onderweg kruiste ik twee pelgrims te voet, herkenbaar aan de Sint-Jacobsschelp op hun rugzak.
Ik had even geen zin om te stoppen, maar riep hen wel een vriendelijke “Buen Camino” toe.
De Pyreneeën kondigden zich stilaan aan – de weg ging regelmatig stevig omhoog.
Rond kilometer 35 vond ik een overdekt bushokje en hield er even pauze.
Net toen ik mijn broodje met gerookt worstje wou aanbijten… barstte de hemel los. Regen met bakken tegelijk.
Ik zat gelukkig droog, goed ingeduffeld met mijn regenpak aan, en mijn stalen ros ook netjes onder beschutting.
Misschien had Sint-Jacobus er weer voor gezorgd dat ik net op tijd halt hield.
De regen hield lang aan, dus ik verlengde mijn pauze.
Toen het wat minderde, reed ik verder – er restten nog een twintigtal kilometer.
Om 12u55 reed ik Saint-Palais-de-Vaude binnen en zag een kleine supermarkt.
Meteen de remmen dicht. Blijkbaar was ik de laatste klant, want de vriendelijke uitbater sloot de winkel meteen na mij.
Ik dacht dat ik het droog zou houden... maar Sint-Jacobus viel blijkbaar van mijn schouder.
Een nieuwe stortbui – en nergens schuilplek. Dus gewoon doortrappen.
Ik kwam kletsnat aan in Saint-Jean-Pied-de-Port, waar de vriendelijke host me hielp mijn tassen binnen te dragen.
Na een warme douche wandelde ik naar het centrum, zo’n 15 minuutjes.
Eerst naar het pelgrimsbureau, waar het drukte van jewelste was.
Hier start voor veel pelgrims de Camino Francés, zowel te voet als met de fiets.
Er stond een lange rij – iedereen wil zijn credential ophalen of zijn stempel laten zetten.
Tijdens het wachten raakte ik aan de praat met een Zweedse dame die net haar wandelstokken had gekocht (prijskaartje hing er nog aan 😄).
Ze start morgen haar tocht en hoopt in ongeveer 34 dagen Santiago te bereiken.
Voor mij zijn het er nog 10.
Later wandelde ik nog even naar de Citadel, die hoog boven de stad uittorent.
Een indrukwekkend voormalig Koninklijk kasteel.
Daarna even ontspannen op een terrasje, genietend van een frisse cola.
Toen kreeg ik een bericht van mijn overnachtingsplaats van morgen: duidelijke instructies en foto’s met als vermelding:
“3de verdieping, fiets mag mee naar boven.”
Euhm... een E-bike van 27 kg drie verdiepingen opdragen?
Nee dank je.
Ik herinnerde me dat ik deze vraag al bij mijn reservering in mei had gesteld, maar kreeg toen geen duidelijk antwoord.
Ik besloot dus om een andere overnachting te boeken – 100 meter verder, weliswaar met extra kosten, want annuleren ging niet meer.
Maar liever innerlijke rust en zekerheid dan stress voor morgenvroeg.
Rit 14 ✔️
Morgen wacht de beklimming naar Spanje – een stevige, pittige klim.
Ik heb alvast een foto van het hoogteprofiel onderaan toegevoegd.
We zijn er klaar voor.
Tot morgen – Spanje komt in zicht!
Hoogte profiel rit 15
-
Reacties mogelijk gemaakt door CComment