Welkom op mijn blog
Rit 11 – Saint-Aulaye naar Barsac
(101 km – 787 hoogtemeters – 1093 km totaal)
Gisteravond kon ik in het hotel nog lekker eten: een steak met rijst, vergezeld van tomaat en courgette in tomatensaus. Als dessert kreeg ik een vanille-ijsje – eenvoudig, maar lekker.
De nacht daarentegen was minder geslaagd. Slecht geslapen, en tot overmaat van ramp ook nog enkele muggenbeten opgelopen.
Het ontbijt was helaas ook niet veel soeps – geen hoogvlieger.
Dus dan maar snel de fiets op, en rond 6u50 was ik alweer onderweg.
Het was nog aangenaam fris toen ik vertrok – iets wat ik later op de dag niet meer zou kunnen zeggen…
We zijn nu officieel de Dordogne-regio binnengefietst, en dat merk je meteen: dit is wijngebied pur sang.
Vandaag was het dan ook druivenvelden à volonté.
Hoe dichter ik bij Saint-Émilion kwam, hoe meer wijnchâteaux ik tegenkwam. Op een bepaald moment telde ik er wel zes binnen 500 à 1000 meter – indrukwekkend!
Gelukkig liep de weg af en toe tussen druivenvelden aan de ene kant en schaduwrijke bomen aan de andere kant. Dat maakte het fietsen in deze warmte net iets draaglijker.
Veel anders viel er onderweg niet te beleven vandaag, behalve dan dat ik – eindelijk! – na drie dagen weer een sticker van de Sint-Jacobsroute zag. Een klein detail, maar het doet deugd om te weten dat je nog steeds op het goede spoor zit.
Saint-Émilion zelf was zeker de moeite waard om even bij stil te staan. Het stadje ligt prachtig op een helling, met een duidelijk historisch karakter.
Maar het was er druk, heel druk. Toeristenbussen stroomden toe en ik telde minstens tien gidsen met vlagjes in de hand.
Dus snel even rondgekeken, een paar foto's genomen en dan weer verder.
De afdaling bij het verlaten van Saint-Émilion was stevig, maar jammer genoeg van korte duur.
Naarmate ik dichter bij Cadillac kwam, namen de wijngaarden af.
Deze gemeente ligt aan de Dordogne, en net daar had ik het toeristenbureau op het oog – een van de plaatsen waar je een pelgrimsstempel kunt krijgen.
Alleen... het was gesloten tussen de middag.
Geen erg: het was ondertussen 13u, en ik was sowieso toe aan een pauze.
Op een terrasje vlak tegenover het bureau bestelde ik twee verfrissende cola’s en genoot even van de schaduw.
Social media checken, een korte video call naar het thuisfront – dat deed deugd.
Stipt om 14u ging het bureau open en haalde ik mijn stempel op.
Daarna reed ik door naar mijn verblijfplaats in Barsac. De code voor het sleutelkastje had ik overdag al ontvangen, dus alles verliep vlot.
Een snelle douche, dan boodschappen doen, en zo zit dag 11 er alweer op.
Wat afstand betreft zijn we nu ongeveer halfweg.
Qua dagen nog niet – maar we zijn goed op schema.
Morgen volgt weer een lange rit van ±100 km, daarna twee kortere dagen, en dan staat de Spaanse grens op het programma.
We leven op hoop – en zweet. 😅
Tot morgen!
Reacties mogelijk gemaakt door CComment