Welkom op mijn blog

Op weg naar Santiago

Al jaren droom ik ervan om ooit naar Santiago de Compostela te trekken.

In mijn gedachten zag ik mezelf die weg te voet afleggen – een echte pelgrimstocht. Maar zoiets vraagt minstens drie maanden tijd, en met een voltijdse job was dat simpelweg niet haalbaar.

Ondertussen zijn we op een ander punt in ons leven beland: de welverdiende rust van het pensioen komt stilaan dichterbij.

Toch moet ik eerlijk zijn… fysiek ben ik er in al die jaren niet beter op geworden. Een voettocht? Die zit er helaas niet meer in.

Maar dan begon ik blogs te lezen van mensen die de tocht op een andere manier maakten. En plots laaide het oude verlangen weer op – sterker dan ooit, en dit keer met een plan dat wél haalbaar is.

We gaan het avontuur aan met de e-bike.

Elke dag dromen we ervan. En beetje bij beetje krijgt onze droom een tastbare vorm...

Lid geworden van het Compostelagenootschap

Om goed voorbereid op weg te kunnen gaan, informatie te verzamelen en deel te nemen aan bijeenkomsten, is het bijna een must voor elke toekomstige pelgrim: je verdiepen in alles wat met de tocht te maken heeft.

Ondertussen heb ik me ingeschreven voor een infomoment van het Compostelagenootschap.
Dat vindt plaats in Genk – niet meteen bij de deur, maar goed… Santiago ligt ook niet om de hoek!

Ik heb meteen ook mijn pelgrimspaspoort besteld, de stempelkaart die we onderweg nodig hebben om op verschillende plaatsen een stempel te verzamelen.
Daar vertel ik later graag nog meer over.

Vroeg opstaan

Vanochtend was het vroeg uit de veren – als dat geen motivatie is!

We zijn onderweg naar de infodag van het Compostellagenootschap, die doorgaat in Genk. Niet echt om de hoek voor mij, maar goed…

Met de trein is het altijd een beetje reizen, en vandaag is dat met een doel: inspiratie en informatie opdoen voor ons grote avontuur richting Santiago.

Infomoment Compostellagenootschap

Met veel nieuwsgierigheid keek ik uit naar deze dag – het was namelijk de eerste infodag van het jaar.

Dat die in Genk doorging, hield me zeker niet tegen. Zoals je in mijn vorige post al kon lezen (en zien), waren we dus vroeg op pad.

Wat meteen opviel: de hartelijke sfeer. Je komt terecht in een heel aangename groep mensen, allemaal met dezelfde droom.

Toen ik nog rustig een koffie zat te drinken bij het onthaal, kwam er spontaan een man vragen of hij aan mijn tafeltje mocht aanschuiven. Natuurlijk, met veel plezier.

Hij bleek een ervaren wandelaar te zijn, iemand die al meerdere camino’s had gelopen. Alleen nog niet eentje vanaf zijn woonplaats – Overpelt (nu Pelt, sinds de fusie). Oorspronkelijk kwam hij uit Zaandam, net boven Amsterdam, maar hij woont al jaren in België en, zoals hij zelf zei, hij zou niet meer terug willen.

Na het onthaal was het tijd om naar de grote zaal te gaan voor de algemene infosessie over pelgrim zijn – of pelgrim wórden.

’s Middags nam ik even tijd voor mezelf. Op een rustig plekje genoot ik van mijn broodje en maakte ook een paar foto’s, die je hieronder kan zien.

In de namiddag werden de groepen opgesplitst: de stappers en – mijn groep – de fietsers.

Tot mijn verrassing sloot de vriendelijke man van vanochtend zich toch ook aan bij de fietsgroep, gewoon uit interesse. Mooi om te zien hoe open en leergierig mensen zijn.

We kregen ontzettend veel informatie – over alles en nog wat – en het was bijzonder waardevol.

Dankjewel, Compostellagroep van Limburg, voor de warme ontvangst en de overvloed aan inspiratie!

  

 

Pech

We zitten momenteel even met pech, en dat zou onze Camino in het gedrang kunnen brengen.

Natuurlijk hopen we van harte van niet, en we doen er alles aan om toch te kunnen vertrekken op 16 augustus.

Na meer dan zes maanden sukkelen met een tenniselleboog, is er uiteindelijk beslist om op 17 maart een operatie te ondergaan – er waren simpelweg geen andere opties meer.

Na de ingreep volgt ongeveer twee maanden revalidatie.

Ik hoop in elk geval dat ik begin mei weer voorzichtig kan starten met mijn fysieke voorbereiding. Wat kilometers maken, maar vooral: terug wennen aan het zadel.

Stapje dichter bij

We zijn weer een stapje dichter bij ons uiteindelijke vertrek.

De Credential is aangekomen – het pelgrimspaspoort waarin we onderweg stempels zullen verzamelen, als bewijs van de lange weg naar Santiago.

Het voelt echt als een symbolische mijlpaal.

Maar voor het zover is, staat er op 17 maart eerst nog een medische ingreep gepland. We hopen dat we begin mei eindelijk weer de fiets van stal kunnen halen en stap voor stap aan onze voorbereiding kunnen beginnen.

Medische ingreep

Op 17 maart heb ik een medische ingreep ondergaan aan mijn tenniselleboog.

Gelukkig is alles vlot verlopen. En kijk, amper een maand later – op 17 april – kon ik het werk al hervatten. De constante, zeurende pijn is eindelijk verdwenen. Tijdens de operatie werd een stuk van de ontstoken pees verwijderd, dat opnieuw moest aanhechten.

Dat herstel voel ik nog wel. Bij het strekken van de arm, tijdens het stretchen of bij bepaalde bewegingen is er nog wat pijn, maar dat hoort erbij. De pees moet stilaan terug soepel worden – het vraagt gewoon wat tijd.

Ondertussen ben ik al een viertal keer op de fiets gekropen voor ritjes van ongeveer 30 kilometer. Een heerlijk gevoel om weer in beweging te zijn!

De fiets zelf heeft ook een opfrisbeurt gekregen: nieuwe Schwalbe-buitenbanden, een nieuwe ketting en cassette. Daarnaast heb ik nieuwe achtertassen gekocht: rode Ortlieb Backroller Classic – stevig, zichtbaar en waterdicht. Daarbovenop komt nog een handige backpacktas, ook al ontvangen.

Ik heb ook zelf rechte stuurbars gemonteerd en er is een kleine spiegel onderweg voor extra veiligheid.

We hadden eerst een tweede batterij aangeschaft, maar die voldeed helaas niet en is inmiddels weer verkocht. Binnenkort proberen we een ander model in de hoop dat die wél geschikt is.

De voorbereidingen lopen dus goed, en de aftelklok is gestart: ons vertrek staat gepland op 14 augustus. De droom komt dichterbij!

Volle voorbereiding

Alle overnachtingen zijn inmiddels geboekt – zo zijn we zeker dat we onderweg altijd onze e-bikebatterijen kunnen opladen. Een hele geruststelling!

De etappes zijn volledig uitgestippeld en omgezet in GPX-formaat, klaar om onze Garmin GPS te voeden met de juiste route.

In totaal voorzien we 25 fietsdagen: we starten op 14 augustus en hopen op 7 september Santiago binnen te rijden. De droom krijgt steeds meer vorm!

Daarnaast kwamen we op het idee om twee T-shirts te laten maken met het opschrift opwegnaarsantiago.be – niet alleen in het Nederlands, maar ook in het Frans, Spaans én Engels. Zo worden we onderweg hopelijk wat makkelijker aangesproken, gewoon door het dragen van zo’n herkenbaar shirt.

Hier alvast een foto van het resultaat!